Yaşama sebeplerim

 

     

 Benim yaşam kaynağım, varlığımın sebebidir evlatlarım. Bu dünyada herkese tıkadığım kulaklarım da sadece onların sesleri yankılansın isterim. Ne kadar zor günler geçirsem de onların yüzündeki küçücük bir tebessüm, alır götürür içimde ki bütün hüznümü.

        Beni bana anlatır gözlerin de parlayan yıldızlar, aynaya bakmaya gerek duymam onların gözlerine bakarken. Eğer o gözlerde görürsem bir damla gözyaşı veya keder dünya başıma yıkılıyor sanırım.  Onlarla mutlu, onlarla mutsuz olurum.  Başardıkları her iyi şeyden zafer sarhoşluğu yaşayan kumandan gibi sevinirim ve gurur duyarım.

       Ben anneyim doğuştandır kadınların annelik duyguları, sonradan olmaz babalık gibi. Korkarım! kötülüğü konduramam üzerlerine, ayaklarına değen taşlar benim kalbimi acıtır. Benim dünyam onların etrafın da döner, güneşimdir onlar.  Karşılıksız sevmenin adı karasevdadır, benim de karasevdamdır evlatlarım.

         Ekinlerin üzerine yağan yağmurum gibidir, her ikisi de benim gözüm de hiç büyümeyen bebeklerimdir, Canlarıma bir zarar gelmesin, diye bütün kötülüklerin karşısın da kocaman bir dağ gibi dimdik ayakta durup kendimi kötülüklere siper ederim. Akan cılız bir dere iken, bana ihtiyaçları olduğu anda kocaman bir çağlayan olurum.

          İçimde ki sevgi o kadar güçlü ki, sanki dünyayı yıkıp yeniden kurabilecekmişim gibi kendimi kuvvetli hissederim onların yanın da. Onlarla baktığım her yer dünyanın en güzel yerleridir.

     Gece kızımın saçlarına yıldızlar serpilsin, güneş güzel yüzünü aydınlatsın, çok sevilsin, çok sevsin isterim.

    Oğlumun hep güneşin doğduğu tarafta, mutlu ve kararlı olmasını, gönlündeki sevgiliyi bulmasını dilerim.

       Çevremde eğer aciz görünüyorsam, evlatlarıma karşı olan sevgimdendir. Onlar için canımı seve seve feda ederim, hiç üzmemeleri için her isteklerine evet diyebilirim. Etrafta ki insanların bana bu konuda ne dediklerinin hiç bir önemi yoktur, yeter ki onların yüzünde en ufak bir üzüntü görmeyeyim…

              Çok gurulu bir insanım aslın da, ama ne gururum kalır ne de egom çocuklarımın yanın da, sadece onlar için yaşarım! Bütün kişiliğim yok olur yanım da onlar olunca! Ben hep susup dinlerim! Onlar konuşur,  tepeme bile çıksalar umursamam, şımartırım sürekli ve benden her istediklerini emir telakki ederim!

 (Onlar küçükken ben de küçüktüm, ne adam yerine koydum, ne sözlerini dinledim, ne nasıl seveceğimi bildim, ne şımarta bildim, ne de otorite kurabildim. Yaşım ilerledikçe hatalarımı gördüm, şimdi ise arayı kapatmaya, layık oldukları değeri vermeye çalışıyorum! Adam yerine koyup, her şeye rağmen söz hakkı verip, söyledikleri sözleri değerli bulup gücümün yettiğince uyguluyorum.(( neyse bu kadar öz eleştiri yeterJ))

  Evlatlarımın, sevgisi asla ölmez, yok olmaz, azalmaz sadece çoğalır, gün geçtikçe bir çığ gibi büyür annelerin gönlün de. Bunlar benim duygularımın sadece bir kısmı! bütün annelerin duyguları gibi.
Söze dökebildiklerimin sadece bu kadar değil tabi ki, eğer gönlümdekileri yazabilseydim dünyanın ne defterleri, nede kalemi yeter di içimdeki sevgiyi tarif etmeye.

J J J Sizi çooook seviyorum bir tanelerim, siz benim yaşama sebebimsiniz. J J J