Kinimi emanet ettim soğuk yılana, kış uykusun da yatar aylarca. Sabırsızlığımı sakladım, huzur evinde ki unutulmuş yaşlılarla. Öfkemi ödünç verdim, mapus da müebbet cezası almış mahkûmlara. Sessiz kalırım, bunların hiç birini yanıma almadan yaşarım yıllarca. Ama parlayınca, yanar dağ gibi patlar etrafa lavlar saçarım. Üzerinde otlar bitmeyen verimsiz, çorak topraklar yaparım. Atmam, yok etmem, ben kinime ölene kadar sahip çıkarım. Buzdağının görünen kısmı bu hislerim, denizin içindeki kısmı kimse görmesin isterim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder