Ben soğuk ve sert bir iklimde doğdum, bu iklime baş kaldırmadan, sadece sustum.
Bildiğimin en iyisini yapayım derken, kendimi enderin kuyuda sahipsiz buldum.
hortlasın kişiliğim, yollara düşeyim dedim, yine sabrettim, karalar bağladım
Çatıştım içimde ki ben ile, kaybeden gene ben oldum oturup için için ağladım.
Hatalardan ders almayanların yanın da, koyun sürüsü gibi her söylenene uydum.
Benim belli özelliğimdir sabırsızlığım, sessizliğime ve sabırlılığıma kahroldum.
Ne gözüm yaşaracak kadar ağlayabildim, ne de karnım ağrıyacak kadar güldüm .
Ne gözüm yaşaracak kadar ağlayabildim, ne de karnım ağrıyacak kadar güldüm .
Doğruları bildiğim halde yanlışları seçtim, feryat ettim ama sessizdi çığlıklarım yine sustum.
Ben hayatı bir yalanın içinde yaşadım, huzur bulayım derken elimdekini kaçırdım.
Cesaretim yoktu, haksızlıklara göz yumdum, sonra tüm dertlerimi kapattım, sır kâtibi oldum .
Karanlığın ardından güneşin doğduğunu görünce, sabrettiğim herşeyi geride bıraktım.
Her geceyi aydınlatan bir ışığın olacağını, sonunda mutluluğu bulacağımı anladım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder