Sevgi üzerine yazayım dedim, ama hangi sevgi? Düşündüm, düşündüm, hala da düşünüyorum. O kadar çok sevgi var ki hangisi? (İşin garibi, ben sevgisini gösterme özürlü bir insan olarak hayallerim bile kısıtlıdır bu konu da.)
Bütün canlıların sevgilileri vardır, sadece insanlara özgü değildir sevgi ve ya aşk evrenin varlığının sebebidir. Bütün canlıların aşkı biterse, bu dünyanın sonu olur.
Karşı cinse hissedilen duygulara kimi aşk der kimi sevgi, bu bir bağlanmadır karşılıksız, katıksız sevmektir, almadan vermektir.
Küçük büyük demeden bütün insanlar, hayvanlar, bitkiler hepsinin farklı farklı yaşadıkları sevgileri, sevgilileri vardır.
Her yerde gördüğümüz ağaçlar bile âşıktır biliyormusunuz, meyve vereni, vermeyeni hepsi sevdalıdır bir şeylere. Gökyüzün de ki bulutlara uzanan selviler, parklar da çocuklara gölge olan söğütler, hiç yıkılmayacakmış gibi dimdik ayakta duran yüzyıllık çınarlar, yeşilini yaz kış koruyan ormanlarda ki oksijen kaynağımız çamlar da aşkla sevgi ile beslenirler. Bizler sevmezsek, onlar yaşayamaz kendi canlarına kıyarlar, kuruyup şömineler de ya da sobalar da odun olurlar.
Ağaçların aşkları toprağa, suya, güneşe, üzerinde gezinen böceklere, değecekmiş gibi uzandıkları bulutlara, dallarına yuva yapan kuşlara, çiçeklerinin döllenmesini sağlayan rüzgâra, arıya, toprağını havalandıran solucana dahi sevdalıdırlar ağaçlar.
J( bu kadar doğa sevgisi yeter, fazlası beni bozar.)J
Sevmek bir zarurettir, kabiliyet değil! sevmeyi bilmeyen, sevgi ile yaşamayan bütün canlılar mutsuzdur! doğan güneşi, esen rüzgarı, yağan yağmuru, yağmurun ardından mis gibi kokan toprağı, börtüyü böceği ve olmazsa olmazımız insanları! herşeyi sevip çocuklarımıza sevginin pozitif gücünü öğretmeliyiz. herkes sevebilir sadece birazcık çaba ile önce kendimizi sonra herşeyi sevmeyi öğrenelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder